گی دو موپاسان، نویسنده‌ای است که همچنین به عنوان نماینده مکتب طبیعت‌گرا شناخته می‌شود و در آثار خود، زندگی و سرنوشت انسان‌ها را به صورت ناامید و بدبینانه تصویر می‌کند. او بیش از ۳۰۰ داستان کوتاه، شش رمان، سه سفرنامه و یک مجموعه شعر نوشته است، اما بیشترین شهرت خود را به خاطر داستان‌های کوتاهش به دست آورده است. کورنلیه کواس، استاد ادبیات و نظریه ادبی دانشگاه بلگراد، درباره او اظهار نظر می‌کند: "موپاسان، همراه با چخوف، بزرگترین استاد داستان کوتاه در ادبیات جهان است. او با وجود اینکه طبیعت‌گرا نیست، در تصویر کشیدن طبیعت انسان، اغلب به صورت خشن و بی‌رحمانه عمل می‌کند، و طبیعت‌گرایی موپاسان، بدبینی انسان‌شناختی شوپنهاوری را منعکس می‌کند." مجموعه "روک کوچولو"، شامل داستان‌های کوتاهی از موپاسان است که در آنها، کورسوهای امید و امواج ناامیدی به صورت بیش‌فشاری مشاهده می‌شود، همانطور که کورنلیه کواس آن را توصیف کرده است. خواننده در میان دو احساس امید و ناامیدی، مانند قایقی است که از یک سوی به ساحل متمایل است و از سوی دیگر، موج‌ها او را به سمت خود می‌کشند.
کتاب لوئیز روک کوچولو
نگاه
گی دو موپاسان
