انش ما در این زمینه به سه منبع عمده وابسته است. منبع اوّل ادای شاعرانه، گروه سست پیوندی ازمتون است که از اشعار کوتاه یا متوسط تشکیل شده اند. متن اصلی این مجموعه دستنوشته ای موسوم به دستنوشته سلطنتی است و وجه تسمیه اش آن است که قرن ها به کتابخانه سلطنتی کپنهاگ تعلق داشته است. این دستنوشته در سال ۱۹۷۱ به دنبال توافق حکومت های دانمارک و ایسلند به زادگاهش بازگردانده شد. دستنوشته سلطنتی در نیمه دوم قرن سیزدهم، یعنی حدود سیصد سال پس از پذیرش مسیحیت در ایسلند بر پوست گاو نگاشته شده است. این متن مشتمل بر بیست و نه قطعه شعر است که یازده قطعه آن عناوین اسطوره شناختی دارد، و شانزده قطعه دیگر همراه با دو پاره شعر درباره قهرمانان مذکر و مونث ژرمنی باستان است. دستنوشته های دیگری نیز وجود دارند که حاوی اشعار محدودی با همین شکل و ماهیت اند؛ اشعار نقل شده در متون منثور نیز نشان دهنده وجود اشعار بیشتری است که از آنها چیزی بجز قطعات نقل شده بر جای نمانده است. در نتیجه اتکاء ما به نمونه ای تصادفی از ادبیات منظومی است که از مقدار واقعی آن اطلاعی نداریم، و همواره به هنگام نتیجه گیری از آنچه باقی مانده است باید این واقعیت را در نظر داشته باشیم.