در آسمانها بود؛ بیهیاهوی طوفان. به زمین که آمد، دختر شد، مادر شد و اشک شد...
کسی از آن سوی هستی سیب به دست غمهایش را تماشا میکرد و اشک میریخت. بهشت دریا شد، طوفان شد.
خدا به او لبخند زد و اشکهایش را پاک کرد؛ اشک حوا...
(برگرفته از متن ناشر)