«همایون با همان حالت تصنعی از دختر کولی و گیسوی بر باد رفته اش می‌خواند. پخش ماشین را خاموش میکنم که صدای همایون را نشنوم اما این بار صدای آواز آن دختر است که در سرم میپیچد. بعد از جدا شدن از او هشت ماه درد کشیدم و بعد درد تمام شد؛ چون دیگر چیزی از من نمانده بود. من درد خماری ترک هروئین را تجربه کرده بودم اما دردی که با از دست دادن آن رابطه کشیدم، خیلی شدید تر بود. فکر کردم این دردها را کشیدی و حالا یک درد دیگر را هم باید بکشی درد خماری پدر. این فکر دوباره سرم را داغ کرد. شیشه ماشین را بیشتر پایین کشیدم و باد سرد به صورتم شلاق زد. ابراهیم لحظه ای بیدار شد و به اطراف نگاه کرد اما بی آن که بداند کجا هستیم و به کجا می رویم، دوباره خوابید.»
کتاب آلزایمر
تاچارا