کتاب همین طور که می میرم

از همین نویسنده خشم و هیاهو رو خونده بودم که خیلی ازش بدم اومد. اما گور به گور انقدر کتاب خوبی بود که مطمئنا دوباره سمت فاکنر میرم. با ترجمه مرحوم دریابندری

اقای دریابندری در مقدمه نوشته :«گور به گور عنوانی است که من روی این رمان گذاشته ام زیرا نتوانسته ام عنوان اصلی آن را به عبارتی که خود بپسندم به فارسی در آورم. ( همچون که دراز کشیده بودم و داشتم می‌مردم) کوتاه‌ترین عبارتی است که به نظر من معنای اصلی را دقیقا بیان می‌کند». به نظر من که بهتر بود عنوان این کتاب می‌شد: رو به موت!

همین 1ماه پیش 130تومن بود الان شد 350 ..شهر عجیبیه

ترجمه آقای دریابندری بر خلاف گفته‌های ملت اصلا خوب نیست ترجمه کرده : «فانوس گل دیوار بود» آقای دریابندری ایرانیزه کردن متن و بیش از حد روان کردن متن اصلا صحیح نیست صادقانه بگم خوشحالم که این مرد دیگه ترجمه نمیکنه. بعد این چه مسخره بازیه که مترجم میاد از خودش تز میده که اسم کتاب و نوع نوشتار کتاب تغییر کنه؟ مترجم وظیفه‌ش امانت داریه نه تغییر. نجف دریابندری هم پیمان خاکسار زمانه خودش بوده در همین حد روان و بی بار ادبی در همین حد تغییر دهنده متن. کاش «همانگونه که داشتم میمردم» رو هم استاد صالح حسینی ترجمه میکردن.

خواندن فاکنر سخت است، باید چند بارخوانده شود. اما عالی ست. وترجیحا ترچمه ناب نجف دریابندری شادروان...

بنظرم اگر رمان اولتون از فاکنر که میخواید بخونید اول نقد کتاب یا یه خلاصه داستان رو بخونید قبلش چون تا پنجاه صحفحه اول جنسیت کاراکترها هم براتون مشخص نمیشه چه برسه داستان کار بیاد دستتون رمان سخت خوان و با بیش از ده راوی. به نظر بعضی‌ها نقطه مثبت اینا بنظر بعضی‌ها هم منفی در کل اگر به رمان سر راست که خوانش ساده داره علاقه مندید این رمان برای شما نیست

فاکنر جیمز جویس مناطق محروم است. ولی داستانهایش قوی‌تر از داستانهای جویس است. جویس ارام و سنجیده می‌نویسد. با طمانینه و صبر و حوصله جمله‌ها را به هم گره می‌زند و تصویری گنگ و نامفهوم اما لذت بخش به خواننده می‌دهد. اما فاکنر وحشی و تند و شلاقی پیش می‌رود و اجازه نمی‌دهد تصویری حتی گنگ و لحظه ای در ذهن مخاطب شکل بگیرد و این تنها فرق این دو نویسنده نیست. هرچه جویس از درونیات و احساسات جزیی و درونی شخصیت‌ها می‌نویسد و در چاله‌های مغز کرم خورده بشر متمدن می‌لولد و از افکار پریشان انسان که میان سنت و مدرنیته دست و پا زنان گرفتار شده داستان سرایی می‌کند، فاکنر به فحش‌ها و بلبل زبانی مردم کارگر و فقیر ایالات فقیر امریکا تکیه می‌کند. هر چه دوبلین جویس مسیحی، زیبا، خلوت و عقب مانده از نظر سیاسی است ایالات داستان فاکنر سیاه پر از جنگ، نژاد پرستی، شهوت وحشانه و جنگ و جدل خانواده هااست. و تفاوت میان این دو نویسنده به هنر نوشتن انها برمی گردد. جویس نویسنده بهترین است. زیرا داستان می‌گوید و فاکنر هنر جویس را در خدمت چیز دیگری در اورده که می‌توان انها هرچیزی نامید جز رمان. فاکنر با دیالوگ‌ها بازی می‌کند اما جویس به حساب شده‌ترین شکل از دیالوگ‌ها نه برای داستان گفتن که برای پیشبرد داستان استفاده می‌کند.

اگر تمایل به خوندن آثار فاکنر دارید، بهتره که از داستانهای کوتاه شروع کنید که با سبک نوشتار و فضای ذهنی نویسنده آشنا بشید. اگر پس از مطالعه چند داستان کوتاه جذب این سبک روایت (جریان سیال ذهن) شدید با این کتاب رمان‌های فاکنر رو شروع کنید. کتاب به هیچ وجه ساده نیست اما از سایر آثار بزرگ فاکنر ساده تره و در عین حال تمامی عناصر اساسی یک اثر از فاکنر رو شامل میشه. در نهایت خوندن فاکنر ساده نیست و نیاز به کمی تحقیق و تلاش داره.

از دید من کتاب خوبی نبود. من نتونستم بفهممش و باهاش ارتباط برقرار کنم. اولین کتابی بود که از فاکنر می‌خوندم و دیگه بعید به نظر برسه سمت کتابای دیگه ش برم. سبک شو نپسندیدم.

فاکنر رو انگلیسی‌ها نفهمیدن ما چه طور بفهمیم. همون گور به گور بهتره

داشتم درازکشیده می‌مردم

حالا چه اصراریه همه اسم پیشنهاد میدن؟

خیر ارمیدن معنی دراز کشیدن نمی‌دهد.

پیشنهاد من برای اسم کتاب: "ان گونه که ارمیده جان می‌دادم"

ترجمه‌ی صحیح اسم کتاب: "وقتی نشسته جان می‌دادم" یا "موقع نشسته جان دادن"

ترجمه صیح اسم رمان: وقتی نشسته جان می‌دادم

این کتاب نسبت به بقیه آثار فاکنر متن ساده‌تری داره . در عین حال آثار فاکنر چند بار باید خونده بشه .... گور به گور شاهکار بی نظیری هست ..... و مترجمی چون نجف دریابندری بزرگ ترجمه کردن

برای من یکی کتاب سنگینی بود تازه اواخر کتاب تموم شخصیتا رو شناختم اگه عمری بود قطعن یکبار دیگه میخونمش

من دوست نداشتم ...من یه کتاب غیر ایرانی میخونم که فضا و حس و حال و فرهنگ و شخصیت هایی که مطلق به اون جغرافیا هست رو بشناسم و آقای دریا بندری کتاب رو کاملا ایرانیزه میکنن و من دوست ندارم

.یه جاهایی نویسنده ما رو سریع وارد فضای ذهنی راوی میکرد بدون اینکه پیش زمینه ای به خواننده داده باشه و این گیج کننده میشد.صدای راوی‌ها متفاوت نبود یه جاهایی که نمیدونم نسخه ای اصلیش هم همینطور بوده یا توی ترجمه صداها یکدست شده