کتاب Haunting Adeline

نوشته‌ی اچ. دی. کارلتون، «Haunting Adeline» رمانی عاشقانه با درون‌مایه‌ای تاریک که عناصر تعلیق روان‌شناختی، وحشت گوتیک و مضامین تابو را درهم می‌آمیزد. داستان حول محور آدلین ریلی، نویسنده‌ای موفق، می‌گردد که عمارت وهم‌انگیز مادربزرگش پارسونز مانور را به ارث می‌برد؛ خانه‌ای آکنده از سکوت، خاطره و رمز و راز. با گذر زمان، آدلین در دل یادداشت‌ها و خاطرات مادربزرگش، جی‌جی، راز یک قتل حل‌نشده در دهه‌ی ۱۹۴۰ را کشف می‌کند؛ قتلی که تاریکی‌اش هنوز در دیوارهای عمارت نفس می‌کشد. اما ترس‌های او تنها در گذشته ریشه ندارند. حضور زد مدوز هکری مرموز و رهبر گروهی ناشناس که قاچاقچیان انسان را هدف قرار می‌دهد آرامش زندگی‌اش را برهم می‌زند. زد که ظاهرا با نیت «محافظت» به آدلین نزدیک می‌شود، به‌تدریج مرز میان نگهبانی و تملک را درهم می‌ریزد. وسواس بیمارگونه‌اش نسبت به آدلین، به نفوذ در حریم خصوصی و دستکاری فضای زندگی او منجر می‌شود، و بدین‌ترتیب روایتی شکل می‌گیرد که همزمان دلربا، نگران‌کننده و اخلاقا پیچیده است.
رمان، با نگاهی جسورانه به مفاهیمی چون وسواس، تروما و میل، نوعی رابطه‌ی عاطفی را تصویر می‌کند که با تعاریف مرسوم از رضایت و مرزهای اخلاقی در تضاد است. روایت متناوب از منظر آدلین و زد، امکان نفوذ به روان متزلزل این دو شخصیت را فراهم می‌آورد و لایه‌های درونی رابطه‌شان را در پی تحولات هولناک، یکی‌یکی برملا می‌کند. «Haunting Adeline» با محتوای عاطفی شدید، صحنه‌های صریح و پرداختی بی‌پرده به موضوعاتی حساس، واکنش‌هایی متضاد در پی داشته است. برخی خوانندگان آن را ستایشی هوشمندانه از روایت تاریک و جسور می‌دانند، درحالی‌که برخی دیگر به بازنمایی رفتارهایی مشکل‌ساز و خطرناک اعتراض کرده‌اند. رمان با پایانی نفس‌گیر به پایان می‌رسد و راه را برای جلد دوم، «Hunting Adeline»، می‌گشاید.