کتاب زادگاه پشه های مالاریا

تعدادی از پشه‌های جوان از راه رسیدند و کنار او نشستند. زامبرا آنها را شمرد. بچه‌هایش را همیشه صبح‌ها می‌شمرد و به اخبارشان گوش می‌داد. امروز صبح همة‌آنها آرام بودند و خسته به نظر می‌رسیدند. کسی حرفی نمی‌زد. زامبرا پرسید: «بچه‌ها، امروز چه خبر است؟ لاغر به نظر می‌رسید.» همة پشه‌ها با هم فریاد زدند: «مادر، اخبار بدی داریم. نتوانستیم غذا پیدا کنیم.» «اگر همه‌تان با هم صحبت کنید، من قادر به شنیدن حرف‌هایتان نیستم.» او با شاخک‌هایش به یکی از بچه‌ها اشاره کرد و افزود: «حالا میتسی، تو بگو. تو بزرگ هستی و سریع بگو که چه شده.» میتسی، بچه زیبایی نبود. او فقط پنج پا داشت. پای ششمش را در یک نبرد، زمانیکه خیلی کوچک بود، از دست داده بود. ولی همیشه بخاطر غذا، آماده بود که بجنگد.