کتاب خدمتکار و پروفسور

در خیالم، خالق جهان هستی را می دیدم که در گوشه ای دور از آسمان نشسته و تور ظریف و زیبایی را می بافد. توری که ضعیف ترین نورها از دل آن عبور می کرد. توری که از هر طرف تا بی کران ها امتداد داشت و نسیمی آسمانی، آن را به آرامی تکان می داد. آدم دوست داشت دست دراز کند و آن تور را لمس کند، در برابر نور بگیرد و آن را به گونه اش بچسباند. و در این زمان است که انسان تنها دلش می خواهد بتواند بار دیگر آن طرح ها را باز آفرینی کند و با استفاده از اعداد، و به گونه ای با زبان خود، آن را ببافد؛ و کوچک ترین طرح های آن تور را مال خود و زمینی کند.

راه حل واقعا درست، راه حلی است که تعادلی موزون بین قدرت و قابلیت انعطاف را نشان بدهد. راه حل های زیادی هستند که از نظر تخصصی درست هستند، اما درهم و خسته کننده و نامفهومند. اما این چیزی نیست که آدم بتواند توضیح بدهد. این که بخواهی توضیح بدهی که چرا یک فرمول زیباست، مثل این می ماند که بخواهی علت زیبایی ستاره ها را توضیح بدهی.

نمی دانستم که پاسخ یک مسأله ی ریاضی می تواند زیبا... یا زشت باشد.