دعا راه ارتباط انسان با خداست؛ همچنان که «وحی» و «الهام» و «اشراق» راه ارتباط خدا با انسان است. دعا اقبال بنده به درگاه خداوند است و اجابت اقبال خداوند به بنده. دعا نیازی روحی و معنوی است که در فطرت انسان نهادینه شده است؛ به این معنا که انسان ضعیف و بیپناه نیاز دارد با خالق توانا، بینا، شنوا، دادرس و یاریدهندۀ خود خلوت و صحبت داشته باشد تا ازاینطریق، انرژی و نیرو بگیرد و در وانفسای تزاحمات دنیای مادی، احساس زبونی و بیپناهی نکند.
کتاب پرسمان دعا و توسل