این کتاب ضروری ، قدرتمند ، ضمنی و غیرعادی بخشی از بیانات کلان ابتکارات جامعه شناسی محسوب می شود. . . . این اثر می تواند برای بوردیو لقب استاد تفکر در پاریس را به همراه داشته باشد.
دانشکده هایی که در مراتب سیاسی دست بالا را دارند، وظیفه تعلیم مأموران اجرایی را برعهده دارند، مأمورانی که بتوانند بی چون وچرا و بدون پرسیدن یا شک کردن، و در چارچوب محدوده های نظم اجتماعی موجود و مفروض، فنون و دستورالعمل های دستگاه معرفتی را به اجرا بگذارند که هیچ ادعایی برای آفریدن یا دگرگون ساختن ندارند؛ در مقابل، تقدیر دانشکده هایی که در مراتب فرهنگی دست بالاتری دارند این است که، بنا به ضرورت پی ریزی شالوده ای عقلانی برای معرفتی که دانشکده های دیگر صرفا تلقین می کنند و به کار می بندند، برای خود همان آزادی را روا بدارند که از فعالیت های اجرایی دریغ شده است.
ترجمه بسیار نامفهوم و سختی دارد بطوریکه انگار عمدا مترجم فهم کتاب را سختتر کرده است تا همگان متوجه تفاوت زبان ایشان شوند