کتاب همزاد

جناب حبیبی در مؤخره‌ی مترجم میگه: "اما زبان گالیادکین کیفیتی خاص دارد. داستایفسکی اول شیوه‌ی حرف‌زدن قهرمانش را پدید آورده و بعد خود او و رفتارش را از روی آن الگوی تکلم نتیجه گرفته و بر پایه‌ی آن ساخته است ... در هر جمله دو سه بار نام مخاطب خود را تکرار می‌کند، تا شاید بتواند به کمک این تکرار دنباله‌ی فکر پریشان خود را پیدا کند." در تایید صحبت‌های جناب حبیبی فقط این نکته را اضافه کنم که نام شخصیت اصلی داستان یعنی "گالیادکین" در این داستانِ تقریباً ۲۰۰ صفحه‌ای، ۸۰۰ بار تکرار شده یعنی بطور متوسط در هر صفحه ۴ مرتبه!

به نظرم داستایوفسکی تو این کتاب داستان رو فدای مضمون کرده، کتاب موضوع بسیار مهمی رو بیان می‌کنه که حتی امروز با گذشت سالها همچنان زنده است، اما ظرافت داستان‌های دیگه داستایوفسکی رو نداره و همین باعث می‌شه خوندن کتاب خیلی طول بکشه. دوستان زیست کارمندی که در این کتاب هم بهش اشاره می‌شه، زیست سالمی نیست و کلا با توجه به فرصت یکباره زیستن پیشنهاد میکنم که از قید و بند مادیاتی نظیر لباس و خانه و ماشین و... و همچین مقایسه و رقابت خودمون رو رها کنیم تا بتونیم زندگی واقعی رو درک بکنیم و لذت واقعی رو تجربه کنیم. به نظرم قهرمان این داستان بیماری ای وخیم‌تر از هیچکدام از ما نداشته باشه و اگر خودمون در خود دقیق بشیم و نسبت به مسائل و خودمون عمیق بشیم مواردی که ذکر کردم دارن زمان و تمرکز ما رو می‌گیرند تا زندگی رو تلف کنیم تا مرگ برسه. خواهش میکنیم اگر کتابی می‌خونیم به آنچه کتاب بهمون یاد میده پایبند باشیم.

کتاب خیلی سختیه و با اینکه صفحاتش کمه، تایم خیلی زیادی باید صرف خوندش بشه؛ نمیشه سریع و روان خوندش. ترجمه نشر نگاه هم واقعا افتضاحه. پر از غلط و ترجمه به شدت قدیمی که وضعیت سخت‌خوان بودن کتاب رو بدتر کرده

کتاب خوبیه مخصوصا با ترجمه جناب حبیبی

اسکیزوفرنی رو به بهترین حالت ممکن نشون داده، قشنگ انگار داری «فایت کلاب» میبینی.

این اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خوندم. خیلی عجیب بود یه جاهاییش مخصوصا آخراشو با هیجان دنبال میکردم و آخرش. شبیه کسی بودم که خیلی تند دویده و داغ کرده و در پایان یکی یه سطل آب یخ یهو میریزه روش. اینکه با شخصیت اصلی کتاب همزادپنداری کنی یه جورایی ترسناک و دیونه کنندست.

یک داستان عمیق، جذاب، عجیب، بعضا ناشفاف، جالب، بدون پایانی خاص و به نظرم یک شاهکار ناکامل که میتونست به اوج برسه...

کتابی فوق العاده و خیره کننده

دادشتن دوقلو ترسناکه. یکی عین تو ولی تو نیست

ولادیمیر ناباکوف منتقد مشهور جهان، داستایوفسکی را نویسنده متوسطی میداند و عقیده دارد فقط یک کتاب خوب داره و آن کتاب همزاد است

این کتاب، داستان جنونِ شخصی است که دچار دوگانگی شخصیت شده و با بعدی دیگر از وجود خود که کاملاً متضاد با خودش است، تحت عنوان "همزاد" روبرو می‌شود. به نقل از کتابِ "تضاد‌های درونی ما" اثر "کارن هورنای"، فرد بیمار تصویری با صفات و فضایل اخلاقی از خودش می‌سازد که به میزان زیادی با آنچه واقعا هست فاصله و تفاوت دارد. گالیادکین، شخصیت خود را به صورت ایده‌آلی خوب، پاک و صادق می‌داند و برای خود همزادی متصور می‌شود که برخلاف او فردی دارای رذائل اخلاقی است که مورد قبول جامعه قرار می‌گیرد و سپس به آزار و تحقیر گالیادکین می‌پردازد. ولی درواقع این همزاد، خود حقیقی اوست. این کتاب روانشناسانه که دومین اثر داستایفسکی است را با ترجمه عالیِ سروش حبیبی از نشر ماهی بخوانید.

به نظرم اکثر کاراکترهای داستایفسکی، بدجور غیرواقعی اند! شاید به لحاظ روانکاوی و لایه‌های شخصیتی برای برخی جذاب باشند (مثل فروید و …) و خود آثار هم مهم باشند اما واقعا همزادپنداری ندارند و در عمق جان نفوذ نمی‌کنند! مثل این شخصیت یا شخصیت یادداشت‌های زیرزمین یا حتی برخی جاها راسکولنیکف و … شاید در حین خواندن شگفت‌زده بشید و پس از اتمام به فکر فرو روید، اما مدتی بعد، از فرط غیرواقعی بودن، حس خاصی ندارید بهشون! انگار داستایفسکی بیشتر به دنبال بیان اندیشه‌های خودش از زبان آدم‌های داستانش هست (آن هم به شکل ملغمه‌‌ای از احساسات) تا ساختن شخصیت متقن و باورپذیر در روایتی اصولی و این به فرم هنری اثر لطمه می‌زند. اما در کل آثارش را بخوانید.

برای شروع خوندن آثار داستایوسکی و آشنا شدن با سبک این نویسنده‌ی قدرتمند میتونه گزینه‌ی خوبی باشه 👌

داستان به نسبت خوبی بود. البته به پای شاهکارهای دیگهٔ داستایوسکی نمی‌رسید، ولی خوب بود. در لحظاتی از کتاب، دیگه نمیشه فهمید اتفاقات در رویاس یا در واقعیت. اما بعد با دادن نشونه‌هایی همچنان میگه که نه، تمام این کابوس در واقعیت رخ میده و گریزی ازش نیست. تجربه خوبی بود خوندن این کتاب.

کدوم ترجمه بهتر هستش؟

من تا به حال داستایفسکی نخونده بودم و نگران بودم و دو دل که از کدوم اثرش شروع کنم .. و اخر دلو به دریا زدمو از همزاد شروع کردم و باید بگم عالی و بی نظیر بود ... مطمئنن در آینده نزدیک بقیه‌ی آثارشم میخونم .. این اثر یه جورایی از لحاظ روانشناسی اینقدر خوب و پیچیده بود اینقدر شخصیت اصلی لایه‌های شخصیتیش عمیق بود که انگار چندین روانشناس از قرن خودمون تو همین سال ۲۰۲۲ با کلی پژوهش نوشتنش ... در کل بشدت لذت بردم . واقعا عااالی بود...

بخش روانکاوانه اش رو خیلی دوست داشتم آدم رو به فکر میبره و دست روی موضوعات مهمی میذاره ولی کلا داستانهایی که قهرمان داستان به انحطاط و زوال میره بدجوری منو مضطرب میکنه

کتاب همزاد از دلنشین‌ترین کتابایی بود که از داستایفسکی خوندم داستان و شخصیت پردازی بسیار محشره. اون وهم خاص سراسر داستان و کشش خاصی که داره مخاطب رو وادار میکنه یکسره داستان رو بخونه. حتما بخونید دوستان

گالیادکین بیچاره چرا تهش اینجوری تموم شد اخه😭

سلام دوستان.من می‌خوام کتاب‌های داستایوفسکی رو شروع کنم بخونم.به نظرتون اول چی بخونم؟