مامورهای اعدام، بازگشتی موفقیت آمیز برای مارتین مک دونا است.
اثری شگرف، سرشار از ترس و شوخ طبعی.
بهترین نمایشنامه ی جدید سال.
کلگ: خب دوستت بیل گفت «دار زدن لطف زیاده از حده بهشون» هری... هری: بیل مشتریه، دوست نیست، تازه مشتری احمقی هم هست. دار زدن لطف زیاده از حد نیست بهشون، دار زدن دقیقا کار درسته براشون. اون بیرون یه یاروهایی هستن که آدم بدن، و اگه دادگاه ها می گن این آدم ها باید مرخص شن، باید مرخص شن دیگه، ولی اگه باید مرخص شن، باید به سریع ترین و محترمانه ترین و کم دردترین راه ممکن مرخص شن. این راه به نظر من، به نظر بیش تر آدم های سالم و عادی، دار زدنه.
البته که من ندیده ام این روش های نکبتو، من اهل لانکاشایرم، نه آرکانزاس! «صندلی نکبت الکتریکی». بهم گفتن وقت هایی که اشتباه عمل می کنه، یاروهای روش ته ماجرا دارن عین یه استیک نکبت جلزولز می کنن! نه ممنون! اگه به نظر شما فرق نداره که من ترجیح می دم اعدام هامو جوری بکنم که کنارش پیاز سرخ شده لازم نباشه. چرند آمریکایی!
دور آدمو که کودن های احمق گرفته باشن، خیلی سخته به نظرشون با مزه بیای، مگه نه؟ من که همیشه اینطوری به نظرم اومده. با این که من شوخ طبعی خوبو تشخصی می دم، ولی راستش خودم به نظر کسی با مزه نیومدم. حتی وقت هایی که سعی می کنم بامزه باشم، بیشتر خطرناک به نظر می آم.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
این کارگردان خلاق، ریشه در تئاتر دارد و سال ها است که جایگاه خود را به عنوان نمایشنامه نویسی برجسته تثبیت کرده است
مارتین مک دونا شگفت انگیزه ، بعد از شکسپیر ، اولین نمایشنامه نویسی هستش که هر چهار فصل سال نمایشنامه هاش روی صحنه هستش