کتاب حاضر، شرحی بر «در باب یقین» اثر ویتگنشتاین (1889-1951 م) در خصوص مسالة امکان معرفت و یقین است. آنچه محل بحث معرفت شناختی می باشد. یقین عینی است و نه یقین شخصی؛ آنچه مورد نظر معرفت شناسان است، باورهای یک شخص در محدودة خصوصی او نیست، بلکه آنها می خواهند امکان مبنایی عینی برای باورهایی مشاع و همگانی را بررسی کنند. بنابراین در کتاب سعی شده، مباحثی در راستای رسیدن به نتیجه ای در این باب سامان داده شود. بخش اول کتاب، صرفا معطوف به استفادة مستقیم از سخنان ویتگنشتاین است و نگارنده به شرح و بسط بینش های وی دربارة یقین پرداخته است. بخش دوم و سوم به بررسی دیدگاه ویتگنشتاین نسبت به کل نظام معرفتی انسان ها اختصاص دارد. مباحث دیگر کتاب مشتمل است بر: شیوة ویتگنشتاین در شناخت مفاهیم، امکان شک فراگیر، نیاز شک به یقین، مشابهت قطعیت گزاره های محوری و قطعیت ریاضیات، عینیت یقین، و ویتگنشتاین و نظریة معرفت.
کتاب بی دلیلی باور
