محمد بن حسین بن عبدالصمد حارثى (935-1030ق)، معروف به شیخ بهایى، فقیه، شاعر، عارف، حکیم، منجم، ریاضیدان، ادیب، مورخ بزرگ شیعه است. در دوره صفویه مقام «شیخالاسلامی» ریاست علماى شیعه را بر عهده گرفت. در علوم مختلف فقه، اصول، تفسیر، حدیث، رجال، درایه، ادبیات، ریاضیات، جبر، هندسه، اسطرلاب، هیئت، جفر و... آثار فراوانی به زبانهاى فارسى و عربى نوشت.