کتاب بکه

"بکّه" یک روایت تاریخی داستانی است که داستان زندگی امام سجاد (ع) و آنچه که ایشان به عنوان فرزند حسین بن علی (ع) در واقعه عاشورا و پس از آن تجربه کردند، را شرح می‌دهد. این روایت به تصویر می‌کشد که چگونه حاضران، شاهدان و افرادی که در واقعه عاشورا نقش داشتند، در ریختن خون فرزند رسول الله (ص) و افرادی که پس از این حادثه در همراهی یا شریک بودند، دخالت داشتند یا شاهد بودند.

در بخشی از کتاب آمده است:

"همه بیابان را سراب می‌بینم. از کاروان مکه خیلی عقب‌ ماندم و گم شدم. ترس از هلاک شدن در بیابان لحظه‌ای رهایم نمی‌کند. خیس از عرق بر مرکب، خم شده‌ام و نمی‌توانم ناقه را قدمی به جلو هدایت کنم.

چشم‌هایم به من راست نمی‌گویند. بیابان در هاله‌ای از نور هست و نیست. در فاصله‌ای نه چندان دور کودکی را مشخص‌تر از هر چیز می‌بینم. ابتدا آن را وهم و خیالی از خستگی دانستم، اما او از هرچه که بود واضح‌تر به چشمم ‌آمد. از مرکب پایین آمدم و با عجز به سمتش گام برداشتم. هرچه نزدیکتر شدم او را واقعی‌تر یافتم. وقتی نزدیک شدم برای آنکه از آنچه می‌بینم مطمئن شوم به دامانش چنگ زدم و مستأصل سلام گفتم."