کتاب حاضر که به قلم عزیز حجاجی به رشته تحریر درآمده است؛ حاوی مجموعه داستان های اخلاقی و آموزنده ای از شاعران در دوره های مختلف است. این اثر قصه تمام شاعرانی است، که حتی یک بیت یا بیشتر سروده اند. حکایت ها و داستان هایی که در قالب شعر می باشد و به صورت ساده، روان و شیرین روایت شده است. کتاب پیش رو حکایاتی را از شاعران ایرانی، گاهی هم شاعران عربی و حتی شاعران خارجی شامل می شود.
زیبایی ریش:
عبدالله بن عیاش شاعر هجوگو، ریشش را می تراشید. روزی منصور او را گفت: به ریش عبدالله بن ربیع بنگر که چه زیباست! ابن عیاش گفت که: من از او زیباترم. ابن ربیع گفت: دروغ می گوید. ابن عیاش گفت: امیرالمومنین ریش ابن ربیع را بتراشد و او را در کنار من قرار دهد تا بنگرد که راست می گویم؛ این ابن عیاش همواره در نسبت ربیع حاجب طعن می زد و می گفت که تو شبیه مسیح (ع) هستی و او در نمی یافت که چه می گوید. منصور گفت: می گوید: پدرت معلوم نیست! و ربیع به خشم آمد.
آیدین