کتاب برادران کارامازوف (2جلدی)

احتمال فراوان قیمتش یک میلیون به بالا باشه.. در بهترین حالت فکر نمی‌کنم زیر 900 هزار تومان باشه

ترجمه‌ی صالح حسینی سنگین و ادبی و کمی سخت خوان هست. من ترجمه احد علیقلیان رو خوندم، ادبی ترجمه شده و البته قابل فهم‌تر از ترجمه صالح حسینی

از دست اند کاران انتشارات شنیدم ترجمه شون متاسفانه کیفیت مطلوب رو نداره ... امیدوارم اشتباه کرده باشن

خب منتظر ثانیا هستیم

دیگه با سن و سال بالای آقای سروش حبیبی بعیده اینطور بشه.

نشر نگاه فعلا بهترین ترجمه رو داره

باشه استاد کل دنیا روان پریش و ناقص العقلن فقط منو شما خوبیم، این چه استدلال کودکانه‌ای بود که میگید زندگی رو از بین کلمات اینها نمیشه پیدا کرد ؟ پس کجا میخواید پیدا کنید ؟ درون خودتون ؟ اون درون وقتی خالی باشه چیزی رو که پیدا نمی‌کنید تازه گمراه‌تر هم میشید، از بیرون ؟ بیرون از همه جا تهی تره، در کل تاریخ اگر هر زمانی انسانی خودش رو از منجلاب پوچی و بیهودگی نجات داده باشه مطمئن باشید ادبیات نقشی توی اون موقعیت داشته. ضمنا تمام نویسنده هایی که نام بردید روان نژند نبودند بلکه فقط رنج میبردن و از رنگ مینوشتن، چیزی که ماهم درگیرشیم

کامنت کاربر هوشنگ سراسر خنده داره ولی آخرین خط اش نکته ای مهم داره که شاید خودش هم متوجه اش نباشه؛ بله نمیتوان در بین کلمات نویسندگان و آثار نقاشان و فیلم‌های کارگردانان و موسیقی‌های با عظمت کلاسیک و مدرن، دنبال زندگی گشت. زندگی بسیار فراتر از هنر است. زندگی حاصل برهم کنش سوژه(فرد) و جهان پیرامونش است، حال اینکه چگونه داستایوفسکی قرن ۱۹ روسیِ تزاری و یا میکل آنژِ قرن ۱۵ فلورانسی در ابتدای رنسانس میخواهد ما را در قرن ۲۱ وسط خاور میانه و وسط ایران، نحوه‌ی زیست بیاموزند خود نکته ایست که خیلی از عزیزان تازه با هنر آشنا شده بهش باور دارن و معتقدن می‌توان کل معنای زندگی را در هنر جست و جو کرد! اون دوست عزیز مون هم که صحبت از سراسر تاریخ میکنه هم مطمئنن حتی تاریخ معاصر هم بلد نیست که اینچنین "تز" صادر میکنن.

"هر چیز را ذکاتی است و ذکات عقل اندوهی است بی پایان" تذکره الاولیا کسانی که هوش بالاتری دارند به مراتب بیشتر متوجه عمق پوچی دنیا و نهیلیسم می‌شوند. برای این افراد معمولا راهی بهتر از پناه بردن به هنر نیست اما هنر به هیچ وجه نمی‌تواند پاسخ نهایی برای پیدا کردن معنا باشد. بر همین مبنا کسانی که بدون این نوشته‌ها خوشند و احساس نمی‌کنند که مبانی معنایی زندگی از هم گسیخته واقعا خوشبختند. ولی برای بقیه مردم راهی به جز پناه بردن به این نوشته‌ها نیست.

آقای هوشنگ، رمان رو صرفا برای نکته برداری در زندگی نمیخونن، فقط بخون و کیف کن از اینکه چقدر زیبا تصویر سازی و روانشناسی شخصیت کرده، کسی نگفته زندگی رو بر پایه رمان بساز

ترجمه صالح حسینی به دل نمیشینه. اشکالاتش زیاده

مگه ما عمر نوح داریم که منتظر ترجمه از روسی بمانیم ترجمه رستگار و شهدی روان و خوشخوانه ترجمه حسینی و علی‌قلیان هم متین و قابل اعتماد بخوانیم و بیاموزیم و لذت ببریم

موافقم. این کتابو با ترجمه شهدی ترجیح میدم

مترجمی توانمند و دقیق هستند

افتضاح‌تر از افتضاح

اونوقت یعنی چی این جمله؟ احتمالا در یکی از حملات غش و رعشه خودش این رو گفته . خیلی فرازمینی و گیج کننده است. خوب فکر کن... عجیبه!

یعنی در نومیدی بسی امید است.

کاربر جون میتونی نخونی اگر فکر میکنی داستایفسکی غش و رعشه میرفته. فعلا شما تالستوی‌دوستها باید اینو بدونید که تالستوی جان بشدت به داستایفسکی حسادت می‌ورزیده و بخاطر همین میکوبیدش. انشالله نامه‌ای که تالستوی در اون افشاگری کرده رو سبحان اسماعیلی سیگارودی ترجمه میکنه و میخونی و میفهمی کُت تن کیه

نهنگ جان یه سوال ساده کردم، عزیز دل چرا برآشفتی؟ خب داستایفسکی بیماری صرع داشته و سال به سال بر وخامت بیماریش افزوده می‌شده. ادعای مکاشفه و کشف و شهود داشته. اینها از اثرات بیماری صرع در مراحل پیشرفته است. نمی‌خواستم ناراحتت کنم برادر بگذر ...

خطاب به کاربر سایت : من منظور شما از تمسخر داستایفسکی رو متوجه نشدم ! مقصود ایشان خیلی واضح است ، انسان در بدو تولد با گریه و زاری متولد میشود ، بزرگ و بزرگتر که شد ، مشکلات و غم‌ها بر او مستولی گشته ، گاهی احساس تنهایی گاهی افسردگی و گاهی از اینکه فکر میکند از کجا آمده ؟ برای چه و به چه هدفی آمده ؟ و به کجا می‌رود ؟ ، اندوهگین میگردد . طبق گفتمان‌های فلاسفه بزرگ ،در برایند غم و شادی در انسان، با اختلاف بالایی غم بر شادی چیره است . لذا داستایفسکی دوست ندارد بشر همینگونه بماند ! توصیه می‌کند به طور به خصوص و مستقل به دنبال شادی نگردید ، بلکه شادی‌های کوچک را از میان اندوه‌ها برگزینید

منبع این که میگید ادعای مکاشفه و کشف و شهود داشته رو میشه بفرمایید؟

نهنگ گرامی : ابتدائاً عذر میخوام که پاسخ کاربرسایت رو با پاسخ شما اشتباه گرفتم. در مورد جمله داستایفسکی علت سخن طنز آلود من این بود که ایشان چشم بسته غیب فرموده . آخر از زمان انباذقلس و فیثاغورس همه میدونستند که عمر انسان مسیری سراسر رنجه، همراه با لحظات کوتاه لذت _. در مورد سوال کاربرسایت : سیر داستان نویسی داستایفسکی نشان از شدت گرفتن بیماری او داره در برادران کارامازوف به اوج پریشان گویی و خود پیامبر انگاری او می‌رسیم. فلسفه بافیهای بی ربط و دینگرائی افراطی و حتی بیمارگونه . تو گویی از عالم مأورا مکاشفاتی کرده و به شهودی رسیده . شاید هم بواقع چیزهایی حس میکرده که براش باور پذیر بوده. بی دلیل نیست که شخصیتی مثل فروید شیفته او و بالاخص این آخرین کتاب او شده . او بوضوح رهایی و رستگاری انسان رو باور به مسیح البته از نوع دیدگاه مذهب ارتدوکس روسی میدونه . هر نوع تجدد طلبی و ترقی خواهی یا تحول طلبی اجتماعی رو بدعت و دور شدن از انسان مورد قبول خودش یعنی انسان باورمند به آرمان‌های روسیه کهن و آیین پاک مسحیت ارتدکس می‌انگاره. دوستان در مورد بیماری صرع چند تا مقاله یا اگر تونستید کتاب بخونید. خیلی بیماری جالب توجه ای . یک نوع ارتباط لحظه ای نابهنجار نورون‌های مغزه . مثل رعد و برق میمونه ولی در مغز انسان. خیلی افراد خارق العاده ای مبتلا به این بیماری بودن. در لحظه شروع حمله صرع فرد مصروع بوی خاصی رو حس میکنه که این بو از غدد درون ریز بدن خودش ترشح شده. زمان براش بسیار طولانی به نظر میاد مثلا به عقربه ثانیه شمار ساعت نگاه میکنه و زمان حرکت عقربه برای او به اندازه دقیقه ای به نظر میرسه . حالت سرخوشی ناب هم داره حس آگاه شدن یا رهاشدگی همچنین حالات عذاب آور هم داره. لیست افراد مشهور و نابغه که این بیماری رو داشتن بسیار زیاده. یکیشون خیلی معروفه ولی من جرئت نام بردن ازش رو ندارم.

سپاسگزارم از شما. داستایفسکی ایدئولوژی و نظریه جدیدی مطرح نکرده ، در واقع هر آنچه از گذشتگان بوده رو در قالب جمله‌های کوتاه به مخاطب ارائه کرده . این موضوع رو هم باید مد نظر داشت ، داستایفسکی به دلیل اینکه یک نویسنده پر مخاطب بوده و هست ، عامه مردم اولین و آخرین سخنان فلسفی عمرشون رو از او به یادگار دارند