در شمال غربی کشور، در زاویه ای که از تلاقی سلسله جبال قفقاز و مرز ترکیه به وجود آمده بود، قسمت گرجستان ایران قرار داشت که شامل کشور کارتیل در شمال غربی و کشور کاخت در جنوب شرقی بود. گرجستان ایران به مناسبت موقعیت و اهمیتی که داشت توسط یکی از چهار والی یا نایب السلطنه ایران اداره می شد و این مقام مدت ها در سلسله با گراتی موروثی بود و گاهی شعبه کارتیلی و گاهی شعبه کاختی در آنجا سلطنت میکرد. پای تخت گرجستان ایران و هم چنین کارتل شهر تفلیس بود. در جنوب و جنوب شرقی گرجستان، ایالت وسیع آذربایجان قرار داشت. وسعت آن در آن ایام از امروز بیشتر بود، زیرا شامل ایالات و نواحی کوچک تر، مانند چخور سعد یا ایروان و نخجوان و قرابان، بود و تمام این سرزمین ها، به اضافه گرجستان، در اوایل قرن نوزدهم به چنگ روسها افتاد. تبریز مرکز آذربایجان و مقر بیگلربیگی با استاندار بود. از شهرهای پرجمعیت دیگر آذربایجان باید ایروان و گنجه و اردبیل را نام برد. ایروان پای تخت چخور سعد، مرکز حکومت یک بیگلربیگی و شهر عمده ارمنستان ایران بود. گنجه، زادگاه شاعر معروف نظامی، نیز مقر حکومت یک بیگلربیگی بود که ناحیه مجاور آن قراباغ هم در زیر نظر او اداره می شد. با شهر اردبیل سلسله صفویه پیوستگی نزدیک داشت، زیرا شیخ صفی و بسیاری از اعقابش در آنجا مدفون بودند.