کتاب «پروین» هم مانند بسیاری از قصه ها، روایت گر دو مسیر متفاوت از زندگی دو نفر است که هر کدام مثل تمامی ما، سختی ها و خوشی های خود را دارند، اما گذر زمان این دو سرنوشت را به هم نزدیک می سازد. درست مانند همان مثال دو خط موازی در خطوط آهن قطار. در واقع هیچ گاه به هم نمی رسند ولی چشمان ما که شاید تمثیلی از حقیقت بینی در دنیاست آنچه را در دنیای امروز وجود ندارد به چشم فردا می بیند. روایت داستان ساده است و برای خواننده جذب کننده، و با همان «یکی بود، یکی نبود» همیشگی آغاز می‌شود. شاید هم این از آن دسته سادگی هایی است که مسیر داستان را در سهل ترین کلمات به پیش می برد و مخاطب را به دنبال خویش می کشاند. مثل زندگی بسیاری از ما که در هر سطح و طبقه اجتماعی، پستی و بلندی خاص خود را دارد و مجموعه تمامی آنها، سال‌های عمر ما را تشکیل می دهد. تنها تفاوت در این «یکی بودن»ها آن است که «یکی نبود» ندارد. این داستان یکی دیگر هم دارد، به موازات همان اولی!
کتاب پروین
