شمسالدین کاشانی سراینده شهنامهچنگیزی یا همان تاریخ منظوم مغول از شعرای قرن هشتم هجری است. اطلاع ما از احوال و آثار احتمالیِ او بسیار اندک است. آنچه روشن است حضور او در دربار غازانخان ،(694-703ه.ق) و سلطانمحمد خدابنده، الجایتو، (703-716 ه.ق) است. شمس کاشی شهنامه چنگیزی را که به نظم شده بخشی از جامعالتواریخ است به پیشنهاد غازانخان و تایید و حمایت خواجه رشید فضلالله همدانی (645-718 ه.ق) به نظم درآورده است. اولین بار ادگار بلوشه، مستشرق فرانسوی، شمس کاشی را در جلد سوم فهرست نسخههای خطی کتابخانه ملی پاریس معرفی کرد، پس از او منوچهر مرتضوی در نشریه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز و سپس کتاب مسائل عصرایلخانان به معرفی شمسکاشی بر پایه نسخه پاریس پرداخت. از آن پس اندک اشارهها راجع به شمس کاشی و شهنامه چنگیزی همه بر پایه نوشتههای مرتضوی است. مقاله حاضر بر اساس نسخ خطی موجود از شهنامهچنگیزی و اطلاعاتی که از وی در جُنگها و تذکرههای خطی و چاپی است به معرفی شمسکاشی و اثر او میپردازد. همچنین هویت شمسکاشی صاحب شهنامه چنگیزی را با شمسالدین کاشی شاعر قرن ششم و اوایل قرن هفتم که با هم خلط شده است تفکیک مینماید.
