عبدالرحیم همایون‌فرخ (۱۲۶۲ کاشان – ۱۷ تیر ۱۳۳۸ تهران) نویسنده و مترجم ایرانی بود.او در سال ۱۳۱۷ به پیشنهاد علی‌اصغر حکمت، عضو فرهنگستان ایران شد. مهم‌ترین اثر او دستور جامع زبان فارسی است که برای نگارش آن جایزه اول سلطنتی و نشان درجه یک از وزارت فرهنگ ایران دریافت کرد. او پدر رکن‌الدین همایون‌فرخ است.