آیا غذای معنوی و قوت روحانی وجود دارد؟
آیا غذای جسم از نظر عرفا و حکمای اسلام می تواند از گوشت تن یک حیوان باشد؟
اگر انسان مطابق با حکمت قدیم ایرانیان نباید به هیچ جانوری آزار برساند، حق دارد حیوانات را بکشد و گوشت آنها را بخورد؟
عارفی مانند ابوعبدالله مغربی که گیاهخوار بود چه نظریاتی داشت؟
انسان از چه لذتهایی می تواند بهره مند باشد؟
آیا انسان حق دارد از دیدن زیبائیهای عالم صنع لذت ببرد؟ از دیدن شاهد بهره مند شود؟
شاهد پرستی چیست؟
آیا با عشق افلاطونی، که ابن سینا آن را عشق ظرفا و جوانمردان می خواند، انسان می تواند شاهد پرست باشد؟
آیا شمس تبریزی شاهد باز بوده است؟
چرا شمس تبریزی احمد غزالی را بزرگترین عارف می دانست؟
ابوالغریب اصفهانی که به شاهد باز بودن معروف بوده چه عقیده ای داشته است؟
چه ارتباطی میان عشق ورزی حافظ و اشعار عاشقانه او با عقاید احمد غزالی وجود داشته است؟
آیا فقط عاشق است که می تواند از دیدن معشوق لذت ببرد یا معشوق هم می تواند از معطل کردن عاشق خود لذت ببرد؟
ریشه های عرفان عاشقانه ایرانی را، که احمد غزالی و شمس تبریزی و حافظ بدان تعلق داشتند، در کدام زمین باید جستجو کرد؟ در زمین اهل اباحه و در مرام ظرفای ایرانی قرندوم یا در زهد و آخرت نگری زهاد قرون اولیه؟
گروه های صوفی که از نظر متشرّعان مردود شناخته می شدند که بودند؟
اینها و دهها پرسش دیگر مسائلی است که سعی شده است درقوت دل و نوش جان به آنها پاسخ داده شود.
کتاب قوت دل و نوش جان
فرهنگ نشر نو
نصرالله پورجوادی
