شعر بیدل، به عنوان یکی از میراث‌های فرهنگی و ادبی بسیار گنجینه‌ای از ادب و فرهنگ فارسی است که چنانکه تاریخ طولانی و بیش از هزار ساله‌ای دارد، در طول زمان توسط شاعران و نویسندگان هر دوره با تلاش‌های خود، به شکل‌ها و سبک‌های مختلفی شکل گرفته است و به پیشرفت‌های فنی، عمیق‌تر شدن محتوا و تنوع ادبی دست یافته است. شعر بیدل به اندازه زیادی در عرصه‌های زبان، شعر، ادب، اندیشه و عرفان گرانبار و پر محتوا شده است.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شعر بیدل، توجه به ارث و سنت شعری است که همواره شاعران گذشته مثل گوهرهای گرانبها برای نوآوران آینده مد نظر بوده‌اند. در این نوع شعر، اصول سنتی مورد توجه قرار گرفته و خلاقیت و آفرینش همواره در مرزهای سنت اتفاق می‌افتد و افزودن و آراستن به سنت‌ها به جای شکستن آن‌ها مورد تاکید است.
یکی دیگر از ویژگی‌های شعر بیدل، بار ادبی و معنایی کلمات و تداعی معانی موتیوها به حد کمال است. این نوع شعر نه‌تنها از مفاهیم و معانی قدیمی استفاده می‌کند، بلکه موارد جدیدی نیز به آن افزوده می‌شود و زبان آن نیز به شیوه‌ای اجمالی و ایجازی است.
برای درک صحیح شعر بیدل، خواننده باید به اندازه کافی با سنت شعر فارسی آشنا و از اصول اساسی عرفانی اسلامی آگاه باشد. در این حالت، فهم درستی از شعر او به دست می‌آید.
کتاب شعله آواز
نگاه