انده زرد چون اشک که می تراود از چشمی، بر شاخ شکسته شور می بارد، در انده زرد روز پاییزی... در حنجره ی پرنده فریادی است، در قلب درخت وحشت پایان. از ابر صدای گریه می آید، از پنجره ها ترانه ی باران!...