رمان «یادداشت های زیرزمینی» با جملاتی مشهور از شخصیت اصلی در مورد خودش آغاز می شود: «من آدم مریضی هستم... من آدم کینه‌توزی هستم. من آدم نفرت‌انگیزی هستم.»
کاراکتر «آبلوموف»، تجسمی از مفهوم «انسان سطحی» است—مردی تنبل، منزوی و خیال‌پرداز که نمی تواند خود را با تغییرات سازگار کند یا جایگاه و نقشی را در زمانه‌ی کنونی برای خود بیابد.
برادران «استروگاتسکی» حداقل به مدت سه دهه، محبوب‌ترین نویسندگان داستان های علمی‌تخیلی در روسیه بودند، و همین‌طور تأثیرگذارترین نویسندگان روسِ داستان های علمی‌تخیلی در جهان.
کتاب «دکتر ژیواگو»، اثری کاملا متعلق به قرن بیستم جلوه می کند که موضوع اصلی‌اش، هنرمند و خود هنر، و چگونگی شکل‌گیری آن ها به‌واسطه‌ی رویدادهای زمانه است.
رمان «مرشد و مارگاریتا» که در تاریک‌ترین روزهای حاکمیت «ژوزف استالین» به رشته‌ی تحریر درآمد، در طول سال های بعدی به پدیده‌ای ادبی در سطح جهان و به نمادی برای آزادیِ هنر و اندیشه تبدیل شد.
