گونۀ وحشت، سبکی تخیلی در هنر و ادبیات است که به مسائل غیرواقعی و تخیلی و برخی داستان های عامه پسند می پردازد و به طور کلی، درون مایه ی آن، ترسیم رخدادهای مافوق طبیعی است. موضوعاتی که در این گونه بیشتر مورد توجه نویسندگان است شامل قتل، خودکشی، ترس، دیوانگی، ارواح، خون آشام ها و هیولاها می شود. از اواسط قرن نوزدهم و پس از آن به موازات شکل گیری داستان های علمی تخیلی در نیمه دوم سال های 1920، شاخه ای از ادبیات وحشت ظهور کرد که به شناخت رو به رشد علوم طبیعی اشاره داشت. شخصیت های اصلی داستان های شکل گرفته بر پایه ی این نوع از ادبیات وحشت، الزاما ارواح پس از مرگ نبودند، بلکه بیشتر شامل موجوداتی خفته در اعماق جنگل ها، غارها، موجودات فضایی و یا حتی موجودات ساخته شده از سوی خود انسان ها در آزمایشگاه می شدند.