کتاب افسانه های ایرانی (جلد 4)

تخیل انسان هزارتویی است سحرآمیز که هر عنصری را در خود میبلعد و به بازی می گیرد. هر آنچه که به این هزارتوی عجیب و غریب راه پیدا کند، دیگر هیچ شباهتی به آنچه قبل از آن بود ندارد. خاصیت دیگری که پیدا می کند مسری بودن آن است. یعنی آفریده ی تخیل یک انسان، زمانی که از ذهن او پر کشید، به سرعت میزبان جدیدی برای بال و پر یافتن پیدا می کند و این سفر خیالی در هزارتوی ذهن انسان ها اینقدر ادامه پیدا می کند تا رد پایی از خود در بافت زندگی حقیقی آنان بگذارد. این پرنده ی بازیگوش، افسانه نام دارد. مرغ خیال انگیزی که در طول اعصار مختلف سفر کرده و حالا شخصیتی برای خود به هم زده است. دیگر نمی توان او را انکار کرد و وجودش را نادیده گرفت. حتی گاهی با حقیقت و رخداد های واقعی در هم می آمیزد و این چنین بین خیال و حقیقت پیوند می زند.

هرچه ملتی پیشینه ی کهن تری داشته باشد، مرغ افسانه هم قدمتی مشابه آن دارد و به این ترتیب می توان حدس زد که در آسمان سرزمین کهن و ریشه داری مثل ایران زمین، چندین هزار مرغ خیال انگیز افسانه پرواز می کنند و افسون داستان خود را در ذهن های مستعد قرار می دهند. یکی از این اذهان شکوفنده و درخشان، محمد قاسم زاده است که در عرصه ی پژوهش و نویسندگی نامی بزرگ محسوب می شود. وی با پژوهش های فراوان اقدام به نگارش اثری به نام افسانه های ایرانی نموده است که در آن داستان های افسانه ای معروف را از منقار این مرغ بازیگوش گرفته و بر صفحه ی کاغذ به مخاطبین عرضه می دارد. از مجموعه ی هشت جلدی افسانه های ایرانی که توسط انتشارات هیرمند به چاپ رسیده، جلد یک آن با نام افسانه های پریان پیش روی مخاطبین است.