ترقی خواهی و تواضع طالقانی یک مانور دیپلماتیک نبود بلکه سادگی و صراحت در تمام ایام حیاتش عملا عجین بود. طالقانی سرو آزادی بود که رو به رشد و تازگی و طراوت و سبزی داشت و پایانی برایش متصوّر نبود. طالقانی خداجویی را صرفا در معتقدین به خدا نمیدید چرا که میدانست معتقد یا غیر معتقد به خدا سرانجام خدا را خواهند یافت. او بر دو اصل مدارا و شورا تأکید داشت و این دو را مداوای حیاتی و حتمی جامعه میدانست.
(برگرفته از متن کتاب)