درباره‌ی این اثر، به قلم محسن شریفیان می‌خوانیم: «این آلبوم موسیقی، اولین اثر مستقل از موسیقی شمال بوشهر است که گردآوری و منتشر شد. در استان بوشهر، موسیقی بلوکات حیات داوود و لیراوی در دو شهرستان گناوه و دیلم نسبت به سایر مناطق آن متفاوت هستند. ساز برجسته موسیقی دیلم، «نی جفتی» است که به همراه «تمبک» نواخته می شود. آواز یاریار به عنوان مهم ترین فرم آوازی و دواره ای و چوپی به عنوان برجسته ترین قطعات ریتمیک موسیقی دیلم که به آن بیدگونی هم گفته می شود، آغازگر موسیقی شادمانی و بزمی دیلم است. نام این قطعه از تکرار کلمه یاریار در ابتدای هر آواز آمده است. مطلعین محلی ریشه اشعار و آواز یاریار را از «شلیل» بختیاری و نیز از مرسوم بودن آن در استان همسایه و لر نشین دیلم؛ کهگیلویه و بویراحمد می دانند. بعضی از ترانه ها و شیوه های موسیقی در بین مناطق مختلف لرنشین به صورت مشترک متداول است. قطعاتی مانند «چوپی» و «چهاردستمال»، ترانه های «اشکه» با تلفظ «هوشکله» و «خوشگله» و یا اجرای «یار یار» یا «بیدگونی»، «دی بلال» و «یار مبارک بادا» و ... از این دست می باشند. از مشخصات بارز موسیقی بزمی دیلم، شباهت ملودی ها و نوع نواختن جفتی به ساز کرنا و بعضا سرنا در میان لرهای بختیاری و ترک های قشقایی تا جایی است که به وضوح تأکیدها و آرایه های ساز کرنا و سرنا در نواختن نی جفتی شنیده می شود. این موضوع در آثار قدیمی نوازندگان این منطقه بیشتر مشهود است. همینگونه تأثیر پذیری ریتم های مرسوم در موسیقی دیلم از دهل های رایج در موسیقی لری، قابل لمس است و همچنین نباید تأثیر دریا و دریانوردی و نیز موسیقی بندری خوزستان و بوشهر و در نتیجه رواج نی انبان و ملودی های این ساز در موسیقی دیلم نادیده گرفت.
موسیقی نواحی ایران (۷۹) - موسیقی شمال بوشهر
موسسه فرهنگی و هنری ماهور