دکتر احمد جلیلی که در جایگاه‌ها و پست‌های گوناگونی بوده و علاوه براین به عنوان روانپزشک به درمان بیماران پرداخته، حرف‌ها و گفتنی‌هایی دارد که هم برای عموم مردم و هم برای پژوهشگران حوزه‌ی روانشناسی، جامعه‌شناسی پزشکی و تحولات پزشکی ایران بسیار ارزشمند است. او گرچه در دانشگاه تهران تحصیل کرده و فعالیت‌های علمی و اجتماعی‌اش بیشتر در شهر تهران متمرکز بوده، اما با توجه به مرکزیت این شهر می‌توان گفت فرازونشیب‌های پزشکی ایران را از دهه‌ی چهل تا هم‌اکنون از نزدیک دیده و با آن‌ها روبه‌رو بوده است. تحصیل در رشته‌ی پزشکی، استادی دانشگاه، عضویت در نهادهای مدنی پزشکی و روانپزشکی، فعالیت در چند سمت دانشگاهی و… باعث می‌شود گزارش مبسوط و کم‌وبیش همه‌جانبه‌ای از او درباره‌ی اوضاع پزشکی در دوره‌های مختلف بخوانیم و حجیم بودن کتاب خود نشان از همین موضوع دارد. در کتاب «دریغا که عمر سفر کوتاه است» از او درباره‌ی موقعیت بیماران روانی در گذشته و حال جامعه‌مان و نیز چگونگی درمان بیماران، ساخت مراکز درمانی روانپزشکی، تحول در داروهای پزشکی، بهداشت روانی و عمومی کشور و… می‌خوانیم که خود منبع مهمی است برای آگاهی از شرایطی که پزشکی ایران از سر گذرانده است. در واقع باید گفت زندگی حرفه‌ای و خصوصی او تاریک‌روشنای بخشی از جامعه‌ی ما را بازگو می‌کند که دانستنش کمک شایانی است برای شناخت ایران ما.
کتاب دریغا که عمر سفر کوتاه است
خزه