کتاب تراژدی رشد و توسعه در ایران

«تراژدی رشد و توسعه در ایران» کتابی نوشته محمدرضا کارچی، جامعه شناس و پژوهشگر ایرانی است. این اثر در دسته ادبیات پژوهشی با موضوع توسعه اجتماعی-فرهنگی قرار می گیرد.
نویسنده در این کتاب با پرداختن به پیشینه بیش از هفتاد سال شکل گیری نظام برنامه ریزی مدرن در کشور به دلایل گسست میان برنامه ریزی و عمل کردن به آن پرداخته است. کتاب «تراژدی رشد و توسعه در ایران» به واکاوی توسعه در ایران پرداخته و با ارائه تاریخچه ای، مسیر‌هایی که تاکنون برای دستیابی به توسعه در کشور طی شده را مورد بررسی قرار می دهد تا دلایل شکست رشد را در کشور پیدا کند. در ادامه نیز به معرفی فرصت‌هایی که برای توسعه ایران از دست رفته و چالش‌هایی که سر راه کشور در آینده قرار دارد پرداخته می شود.
در «تراژدی رشد و توسعه در ایران» به نخبگانی اشاره می شود که توانایی عبور از موانع رشد در کشور را دارند اما دور نگه داشتن آن ها از برنامه ریزی های کشوری باعث شده تا از این ظرفیت در کشور استفاده نشود. همچنین در بخشی از این کتاب برنامه های کوتاه مدت و نداشتن افق دید بلند از دلایل اصلی موانع رشد معرفی شده است. نویسنده در این کتاب با مقایسه توسعه کشورهای مختلف در بیش از هفتاد سال گذشته با عصر حاضر به عمق جاماندگی ایران از توسعه می پردازد. چین، ترکیه و کره جنوبی از کشورهایی هستند که با ارائه آمار رشد در بخش های مختلف این کشورها به عنوان قیاسی برای شکست توسعه در ایران از آن ها استفاده شده است. نویسنده در این کتاب به این موضوع می پردازد که در ایران در صد سال گذشته توسعه همواره در غیاب مردم طراحی و اجرا شده و این در حالی است که مشارکت مردم امکان میسر شدن این روند را فراهم می‌کند.
در « تراژدی رشد و توسعه در ایران» به این موضوع پرداخته می شود که چرا با وجود برنامه ریزی های مدرن چرخ پیشرفت های فرهنگی و اجتماعی در کشور می لنگد.