کتاب کودکی به دریا نامه می انداخت

کتاب «پسری که به دریا نامه می‌انداخت» نوشتۀ دوغان گوندوز و تصویرگری دیلک یوردم جیلان، داستانی لطیف و شاعرانه دربارۀ کودکی است که در یک فانوس دریایی زندگی می‌کند. این پسر که همدمی جز باد، دریا و پرندگان ندارد، با تخیل بی‌کرانش دنیا را کشف می‌کند. اما گاهی حس تنهایی بر او غلبه می‌کند، پس تصمیم می‌گیرد نامه‌هایی به دریا بسپارد، شاید امواج او را به دوستی برسانند که پاسخ نامه‌هایش را بدهد.
این داستان با زبانی ساده و خیال‌انگیز، پیوند عمیق کودکان با طبیعت را به تصویر می‌کشد. دریا در این کتاب تنها یک پهنه آبی نیست، بلکه دوستی است که کودک با او درد دل می‌کند، سوال می‌پرسد و امیدهایش را در دل امواج می‌ریزد. نامه‌هایی که او به دریا می‌نویسد، بازتابی از احساسات صادقانه و کودکانه‌اش هستند؛ گاهی پر از شادی و شوق، گاهی آمیخته با اندوه و انتظار.
تخیلات کودک، بسان پرنده‌ای آزاد، از دل فانوس دریایی به سوی افق‌های دوردست پرواز می‌کند. او از موجودات ناشناختۀ اعماق دریا می‌گوید، از ماجراهای خیالی که در میان امواج رخ می‌دهند و از آرزوهایی که دوست دارد روزی به حقیقت بپیوندند. این کتاب، نه‌تنها به قدرت تخیل و رویاپردازی کودکان می‌پردازد، بلکه به آن‌ها نشان می‌دهد که نوشتن، راهی برای بیان احساسات و برقراری ارتباط با دنیای اطراف است.
«پسری که به دریا نامه می‌انداخت» داستانی لطیف و تأثیرگذار است که به مفاهیمی همچون دوستی، تنهایی، امید و جست‌وجوی ارتباط می‌پردازد. این کتاب با نثر شاعرانه و تصاویری چشم‌نواز، هم برای کودکان جذاب است و هم بزرگسالانی را که دلتنگ سادگی و معصومیت دنیای کودکی هستند، به وجد می‌آورد.