سرزمین ایران از کهن‌ترین تمدن‌های شناخته‌شده‌ی بشر می‌باشد. زیستگاه‌های اولیه در کنار رودخانه‌ها و دریاها و سپس به‌علت بروز جنگ‌ها در کوه‌پایه‌ها و مناطق صعب‌العبور شکل گرفت. ولی پس از تشکیل امپراتوری‌های ماد و هخامنشی، توجه دولت‌مردها به ظرفیت‌های ترانزیت و جابه‌جایی کالا از شرق تا غرب سرزمین ایران باعث ایجاد شبکه‌های آبرسانی به مرکز ایران و سپس ساخت جاده‌ها و ایجاد زیرساخت‌های مناسب اسکان مردم و تسهیل امور کاروان‌های تجاری گردید.
کشورگشایی‌هایی که در طول تاریخ ایران شکل گرفته و اتصال مسیرهای فلات هندوکش و پامیر و تبت به فلات آناتولی از طریق فلات ایران، صرفا و قطعا جهت تسهیل این امر مهم و رونق‌بخشی به اقتصاد این سرزمین بوده است.
کتاب پیش رو به قلم دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مدیریت صنعتی و مدیریت امور دفاعی و همچنین دارای مدرک دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری از آکادمی اکوانرژی بین‌المللی باکو-کشور آذربایجان، جایگاه این کشور را به لحاظ جغرافیایی در جهانی‌سازی حمل‌ونقل و ترانزیت واکاویده است.
کتاب نقش جغرافیای منطقه ای ایران در جهانی سازی حمل و نقل و ترانزیت
ترنگ
محمد احمدی بافنده
