همه می‌دانیم که نوشتن و نگارش یکی از بزرگ‌ترین اختراعات بشر است و می‌دانیم که قبل از اختراع نگارش، پدران پدران ما سعی می‌کردند با نقاشی بر روی هر آنچه که پیدا می‌کردند از سنگ و استخوان و دیواره‌ی غار و... خواسته‌ها، احساسات و عواطف خود را نسبت به اتفاقات و حوادث پیرامونی خود بیان کنند و به دیگران منتقل نمایند.
و می‌دانیم که انسان را بدون احساس، نباید انسانش نامید و باید در جرگه‌ی حیوانات قرارش داد، بنابراین، انسان از همان زمانی که خود را شناخت، نمی‌توانست از بیان و نشر احساسات خود دست بکشد و زیبایی‌های آن را به دیگر همنوعانش منتقل نکند که اگر این چنین می‌کرد نفی انسانیت خود بود.
انسان ابتدا به‌صورت نقاشی و سپس از طریق اختراع خط به بیان احساسات خود پرداخت. این‌چنین شد که هر قومی و هر ملتی نوع حروف مورد نیاز خود را در ادوار زمان و در شکل‌های مختلف اختراع کردند تا هرچه آسان‌تر و روان‌تر به انتقال احساسات و عواطف خود دست یازند. و خط و نگارش ما شد الفبایی که اکنون با آن می‌نویسیم و می‌خوانیم و شاعران ما احساس و تجربه‌ی خودشان را در قالب این حروف و کلمات به ما انتقال داده و ما آن‌ها را می‌بینیم و می‌خوانیم و لذت می‌بریم.
و باز می‌دانیم که نگارش آنچه که احساس می‌کنیم کاری سخت و طاقت‌فرساست و بزرگی و اعتبار شاعران ما در همین نکته است که همه‌ی احساسات پاک و تجربیات سالیان زندگی را در قالب کلمات به ما یادآوری می‌کنند و چه خوب است ما همراه با لذت نقاشی و رنگ‌آمیزی از این سخنان بهره بریم و اندکی آرامش برای خود به ارمغان آوریم.
کتاب گلستان جانان
