کتاب پارادایم‌ های مساله در معماری

نوشتار  فوق در مورد «تعیین کننده» ها در طراحی معماری است؛ امّا نه از دید روند طراحی، بلکه از منظر نظامی که معماران در درون ان حرکت و فعالیت می کنند؛ نقش این نظام و فرایندهای پس زمینه ان، از عرصه هایی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.در این گفتارها، سعی شده است که نشان داده شود، معماری، پیش از انکه بتواند تعریف شود، در بسترهای هشت گانه ای جریان می یابد که از بن با هم متمایزند؛ انچنانکه تعریف معماری در هریک از این هشت بستر مفهومی (که نام «پارادایم» بر انها نهاده شده است)، با دیگر بسترها، متمایز خواهد بود، چه رسد به ارزش ها و شیوه های عمل؛ لذا دیگر نمی توان از یک «چیز» به عنوان معماری نام برد، بلکه باید از معماری ها یاد کرد.

انچه این معماری ها را از هم متمایز می کند، در وهله ال، «مساله»ای است که معماری برای پاسخ به ان، به صحنه می اید و نه پاسخ کالبدی ان؛ لذا این تقسیم بندی با دیگر تقسیم بندی های رایج معماری برحسب سبک، تاریخ، فلسفه و … این تمایز را دارد که به منشا و علت وجودی معماری، به عنوان پایه طبقه بندی، رجوع کرده است.پس از طرح این هشت گانه، کتاب که شامل پنج فصل است، به ایجاد چارچوب نظری لازم برای پارادایم جایگزین این هشت گانه می پردازد، که بتواند در این روزگار، ما را به سمت تحقق رشته و حرفه ای برای واقعیت بخشی به ارمان «سرپناه حضور انسانی»، سوق دهد؛ تعریف ساده ای که تمام وجوه انسانی معماری را پوشش می دهد.

این چارچوب، با تاکید بر نقش بنیادی فرهنگ کلی در مقابل فرهنگ جزیی و فرهنگ نهاد معماری، سامان داده می شود و پس از ارایه ان، در فصل چهارم، برای «شناخت مساله» در این پارادایم جدید، راهکارهای عملی تری ارایه می شود و مدلسازی نوینی برای کاربرد موضوعات روانشناسی محیطی در طراحی، معرفی می شود. فصل پنجم نیز ضمن بیان روندی برای استخراج ایده ال های فرهنگی (با تاکید بر فرهنگ اسلامی) به ارایه نمونه کاربردی این راهکارهای عملی اختصاص دارد و به نوعی به روند برنامه دهی و طراحی اولیه در پارادایم پیشنهادی، می پردازد.