کتاب رقص تقدیر

هر دو سوار آژانس شدیم. پیکان سفیدرنگی که برای گذراندن آخرین لحظات باهم بودن‌مان عجله داشت. او برایم از آینده می‌گفت و من در پرده‌ای از اشک بیرون را نگاه می‌کردم؛ چون قرار بود بعد از این خیابان‌ها دیگر هیچ‌کس ما را با هم نبیند!