مظاهر مصفا در دو سالگی آبله گرفت و از دنیا رفت. دو سال بعد مادرش فخرالسادات پسر دیگری به جایش آورد. نام او را هم مظاهر گذاشتند و شناسنامهٔ مظاهر اول را، که هنوز باطل نکرده بودند، برای او نگاه داشتند. بدین ترتیب مظاهر دوم، آن چنان که در منظومهٔ نسخهٔ اقدم هم آورده، مرگ را مایهٔ حیات خود می دانست و کودکی را در سایهٔ مرگ و در گفت وگو با عالم مردگان آغاز کرد.
کتاب نسخه ی اقدم