مانی و پیروان او به نگارش و آراستن نوشته های آیینی خود بهای فراوانی می دادند و این در جای خود دگرگونی باارزشی در تاریخ و فرهنگ ایران به شمار می رود، زیرا، از یک سو، تا پیش از آن زردشتیان سرودها و نیایش های دین خود را تنها از بر می کردند_به گمان زردشتیان کلام مقدس پس از نوشته شدن آلوده میگشت و بدین روی آنان از نوشتن کتاب مقدس خود اوستا روی گردان بودند_و از سوی دیگران، گونه گونی آثار مانی گرایان را به شعر، قصه و تمثیل، نامه، اندرزنامه، نگاره و ... می توان پیشرفتی چشم گیر در زمینه ی ادبیات و آفرینش گونه های ادبی در آن دوره به شمار آورد: این خود موضوع دیگری است که کارگری ماندگار فرهنگ دینی و هنری مانی گرایان و دگرگونی فرهنگی پیرو آن در ایران را اثبات می کند.
کتاب نوشته های روشنی
کتاب سده
تبسم غبیشی
