کتاب درآمدی بر فلسفه سیاسی معاصر

فلسفه سیاسی چیست؟ چرا مهم است؟ چرا هر که مایل به فهم سیاست جدید است باید آن را مهم تلقی کند؟ این ها پرسش هایی دشوارند و درواقع فیلسوفان سیاسی در پاسخ دادن به آن ها میان خودشان اختلاف نظر دارند. برای نیل به هدف های این کتاب، فرض خواهیم کرد که فلسفه سیاسی به مسائل مربوط به آن چه اخلاق سیاسی می نامم، می پردازد. اخلاق سیاسی، به این معنا، مسائلی را مطرح می کند مربوط به شکل آرمانی حاکمیت سیاسی و قلمرو و ماهیت آن چه حکومت باید انجام دهد. در نقطه مقابل آن، مسائل مربوط به اخلاق شخصی قرار دارد که در آن پرسش های اصلی حول آن می چرخند که چه باید انجام دهم یا چه نوع شخصیتی باید داشته باشم. تمرکز بر اخلاق سیاسی ممکن است گسترده یا محدود باشد. اگر قلمرو فلسفه سیاسی گسترده باشد، تأکید آن بر گسترش، دفاع، و نقد اصول کلی انتزاعی و آرمان های مربوط به مثلا ارزش آزادی فردی و برابری اجتماعی است همراه با اندکی توجه دقیق به این که چگونه آن اصول و آرمان ها می توانند در وضعیت های عملی و موارد واقعی تحقق یابند و به اجرا درآیند. وقتی قلمرو آن تنگ تر باشد، فیلسوفان سیاسی ممکن است به بحث در مورد ارزش هایی بپردازند که برای مثال در بحث منصفانه بودن برنامه های جبران تبعیض یا سانسور هرزه نگاری در معرض خطرند. در این کتاب بحث مان را بر نقش فلسفه سیاسی نوین در اصول انتزاعی تر دموکراسی متمرکز می کنیم؛ مسائل مربوط به سیاست های عملی و ملموس فراروی حکومت های دموکراتیک عمدتا به منظور توضیح اصول گسترده تر و عمومی تر، مورد بحث واقع شده اند. هدف آن است که شرح مختصری ارائه شود از اصول انتزاعی گسترده و آرمان های مرتبط با این موضوع که دموکراسی چیست و باید در پی چه نوع خط مشی ای باشد. استفاده از واژه «نگرش» دقیقا با این هدف صورت می گیرد که بر توصیف انتزاعی و عام دموکراسی ارائه شده در این کتاب تأکید شود. برخورداری از این نگرش به دو دلیل بسیار مهم است. دلیل نخست آن است که این اصول فلسفی انتزاعی معیاری برای ما فراهم می کنند که توسط آن می توانیم در مورد نهادهای [ سیاسی] موجود داوری کنیم. به بیان دیگر، اصول انتزاعی دموکراسی که در کانون بحث فلسفه سیاسی اند، ما را قادر می سازند تا نهادها و اعمال سیاسی موجود را نقد کنیم و پیشنهادهای سازنده ای برای اصلاح یا جایگزین کردن آن ها ارائه دهیم. به ندرت اتفاق می افتد که یک نقد سیاسی پی گیر، سرشار از زبان اخلاق سیاسی نباشد.