سیمون وی فیلسوف، عارف، و فعال سیاسی فرانسوی بود. همچنین آندره ویل ریاضیدان برادر او بود. ویل پس از فارغ التحصیلی از تحصیلات رسمی، معلم شد. او در طول دهه 1930 به طور متناوب تدریس می کرد. چنین کاری باعث شد که او در جنبش اتحادیه‌های کارگری کمک کند، از آنارشیست‌های معروف به ستون دوروتی در جنگ داخلی اسپانیا حمایت کند، و بیش از یک سال را به عنوان کارگر، عمدتا در کارخانه‌های خودروسازی، بگذراند. او با گذراندن راهی که در میان روشنفکران چپ‌گرای قرن بیستم غیرعادی بود، با پیشرفت زندگی‌اش مذهبی‌تر شد و به عرفان گرایش پیدا کرد. ویل در طول زندگی خود نوشت، اگرچه بیشتر نوشته های او تا پس از مرگش توجه زیادی را به خود جلب نکرد. در دهه های 1950 و 1960، آثار او در قاره اروپا و در سراسر جهان انگلیسی زبان مشهور شد. افکار او همچنان موضوع مطالعات گسترده در طیف وسیعی از زمینه ها بوده است. یک مطالعه از دانشگاه کلگری نشان داد که بین سال‌های 1995 تا 2012 بیش از 2500 اثر جدید علمی درباره او منتشر شده است. آلبر کامو او را "تنها روح بزرگ دوران ما" توصیف کرد.
کتاب سیمون وی
