طرح گادامر در پی (1) صورتبندی مجدد مسألۀ هرمنوتیک بر پایۀ برداشتی آزاد از آموزه های اصیل مارتین هیدگر و (2) یافتن پاسخی مناسب و نو برای آن، از طریق تبیین فرایند و سازوکار نسبت یابی انسان با ساحت وجود، و مکاشفۀ حقیقت در خلال گفتگو و مفاهمۀ دیالکتیکی انسان ها با یکدیگر، (3) به منظور حلّ بحران علوم انسانی بالمعنی الاعمّ در عالم معاصر، بخصوص در مواجهه با رهیافت های مکتب تاریخی دیلتای و مکتب پوزیتیویسم بوده است. همۀ همت و آثار گادامر در طول عمر طولانی او صرف این طرح و و عطف بدان حرف شد تا مسألۀ هرمنوتیک را تبیین کند. همت ما هم در این رساله این است که بر پایۀ همین آثار او، و بخصوص تحقیق ابواب و تقریر مطالب کتاب حقیقت و روش، صورتبندی او را از مسألۀ هرمنوتیک به زبانی ساده و بیانی روشن تقریر و گزارش نموده، و ابعاد این طرح را معلوم و حرف او را مفهوم فهم طالبان اندیشۀ او و دانشجویان فلسفه کنیم. بدین منظور، پس از مقدمه کوتاهی، نخست از نسبت هرمنوتیک و تجربه استتیک نزد گادامر سخن می گوییم و وجه استتیک هرمنوتیک او، و ساختار و مسائل و موضوعات این هرمنوتیک استتیک را بیان می کنیم (بخش اول)؛ و سپس، به نحو مشابه رأی او را در نسبت هرمنوتیک و تجربه تاریخی تقریر می کنیم تا وجه تاریخی هرمنوتیک او معلوم شود؛ در این بخش مطالب و مسائل هرمنوتیک تاریخی را مطابق مشرب او طرح می کنیم و موضع او را در برابر هرمنوتیک رمانتیک تقریر خواهیم کرد (بخش دوم)؛ آنگاه به وجه انتولوژیک هرمنوتیک نزد گادامر خواهیم پرداخت و از مطالب مربوط به آن سخن خواهیم آورد (بخش سوم)؛ و نهایتا به وجه و نقش زبان در هرمنوتیک انتولوژیک می پردازیم و از پرداخت انتولوژیک مسألۀ هرمنوتیک در قالب زبان به عنوان افق هستی شناسی هرمنوتیک نزد گادامر خواهیم نوشت(بخش چهارم).
مطالعه ی فلسفه به منظور درک چگونگی تکامل ذهن و اندیشه ی بشر در طول زمان، اهمیت بسیاری دارد