این کتاب دربردارنده 176 قطعه شعر سپید کوتاه است که برخی از آنها فقط دو یا سه سطر و برخی دیگر هفت یا هشت سطر هستند. نوشته های این کتاب عموما درباره مسایل عاطفی یا اجتماعی هستند و در آنها از اصطلاحات و تعبیرهای زبان روزمره بهره گرفته شده است. «میفهمی!»، «کوچه ای به نام خوشبختی»، «پزشک خیلی متعهد به بقراط!»، «آب و نمک»، «غیرت شعر!»، «چاقو»، «گلها»، «تابستانی»، «سبزی»، «حال شعر»، «ضرب المثل»، «پرسش بنیادین»، «نفرین»، «سرکشی» و «چقدر زباله» عناوین برخی از شعرهای طنزآمیز این کتاب هستند.