مرز میان سینمای کشورهای انگلیسی زبان و دیگر کشورهای جهان نیز روز به روز کمرنگ تر می شود و ستارگان و فیلمسازانی که از همدیگر تاثیرپذیری و الگو گیری فرهنگی دارند گواه این امر هستند. یک کودک آمریکایی همانقدر که به تماشای کارتون های والت دیزنی علاقه دارد،به دیدن "انیمه" های ژاپنی نیز علاقه مند است. جوانان غربی هم همان قدر فیلم های هنرهای رزمی آسیایی یا قالب فیلم های هندی آشنایی پیدا کرده اند که تماشاگران شرقی با فیلم های امریکایی آشنا هستند. سینما نه تنها برای تماشاگران خود در سراسر جهان تفریحی ناب فراهم می آورد، بلکه آن را « هنر هفتم » نیز نامیده اند . هوگو مونستربرگ روان پزشک آلمانی در سال ۱۹۱۶ در ضمن بررسی ویژگی های یکتای سینما، از توانایی های آن برای قاعده گذاری دوباره ی زمان و مکان سخن گفته است. ریچیوتو کانودو یک منتقد فرانسوی زاده ی ایتالیا در سال ۱۹۲۶ این بحث را مطرح کرده بود که سینما باید از واقع گرایی فراتر برود و احساسات فیلمساز و همچنین ویژگی های روانی شخصیت ها و حتی ناخودآگاه آنان را مطرح کند.
این همان نسخه ای که عکس جانی دپ چاپ شده ؟ پس چرا جلدش تغییر کرده؟