«نیم-من» ها، من نیستند، چون بسیاری از مرزهایشان را در هم شکسته اند، اگر نه «من» بودند. «نیم-من» ها بخشی از هستی خود را بخشیده اند تا بر سرزمین پهناورتری حکومت کنند. نیم-من، نیمی از «من» خود را رها نکرده تا به رشد و آزادگی برسد، بلکه نیمی از خواسته های خود را سرکوب کرده تا در حریم های دیگر نیز به اهداف و آرزوهایش برسد.