کتاب دیوان حاجی محمدجان قدسی مشهدی

میرزا محمد جان قدسی شاعر قرن یازدهم هجری است. سال تولد او را حدود 990 در مشهد دانسته اند. سفر حج شاعر در جوانی مشهور است. وی مدتی به خزانه داری آستان رضوی منسوب بود و گویی پس از مرگ فرزند و قصد سفر به هندوستان از این منصب استعفا داد. سفر او در سال 1041 ق اتفاق افتاد. وی در دربار شاه جهان موقعیت خوبی داشت و از صله های فراوانی برخوردار شد. او نیز مانند کلیم به سرودن شاهنامه برای شاهجهان مأمور گشت. شاهنامه او به ظفرنامه شاهجهانی معروف شد که شامل 8000 بیت است. وی در سرودن همه قوالب دست داشت ولی در قصیده و مثنوی تبحر داشت. مضمون بیشتر قصاید او، مدح ائمه اطهار به ویژه حضرت رضاست. وی در اشعارش از صنعت ارسال المثل بسیار استفاده کرده است.محمد قهرمان مصحح این دیوان، از نه نسخه استفاده کرده و نسخه مربوط به کتابخانه مجلس را نسخه اساس قرار داده است. وی دو دیباچه «مقیم» و «جلالای طباطبایی» بر دیوان قدسی را در این تصحیح آورده است.این کتاب در سال 1375 ش به طبع رسید.