انگار شکل دیگر تنهایی منند این کوه ها نماد شکیبایی منند سردند و پرغرور ولی سخت مهربان معشوق پرابهّت رویایی منند هر جا قدم گذاشته ام قد کشیده اند تصویر آشنای تماشایی منند نزدیک آسمان شده ام بر فرازشان چون نردبان عالم بالایی منند تصنیف شاد شرشر رودند بین کوه این نغمه ها شبیه به لالایی منند هرچند سال خورده و رنجور و خسته اند تندیس برف پیکر زیبایی منند میراث صبر میهن سختی کشیده ام این رشته کوه ها همه دارایی منند