ایرج میرزا (فخرالشعرا، جلال الممالک)، متولد تبریز، از نوادگان فتحعلی شاه قاجار، شاعر برجسته عصر مشروطیت که به همراه ملک الشعرای بهار صدای آن زمان بودند و با افرادی چون عارف قزوینی، دهخدا و ادیب نیشابوری هم دوره بوده است.
ایرج میرزا در قالب های گوناگون شعر سروده و ارزشمندترین اشعارش مضامین انتقادی، اجتماعی، احساسی و تربیتی دارند. اشعار او را می توان به دو بخش پیش و پس از مشروطه تقسیم کرد؛ که پیش از مشروطه (در ایام جوانی) قصایدی در مدح و ستایش رجال زمان و بزرگان قاجار را در برمی گیرد و پس از آن محور شعرهایش انتقادات اجتماعی است.
کتاب ایرج میرزا
بدرقه جاویدان