در سالن های بزرگ فیلم که در سال های مابین ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰ در شهرها ساخته شدند، طراحان فضایی را برای ارکستر در نظر می گرفتند و بدین ترتیب اکران فیلم ها با موسیقی متن اصلی شان همراه بود. در سال ۱۸۹۵، برادران لومیر اختراع خود، سینماتوگراف را ثبت کردند؛ اختراعی که هم امکان فیلمبرداری را فراهم می کرد و هم امکان نمایش را. آن ها اختراع خود را پیش از نخستین نمایش عمومی فیلم در گراند کافه ـ که شرح آن رفت ـ به همکاران حرفه ای خود نشان دادند. باتمور اشاره می کند که: « سینما در آن زمان همچون یک معجزه به نظر می رسید. » (