نخستین ابزار تایپوگرافی برای دستیابی به بیان گرافیکی و حساسیت بخشیدن به فرم و محتوا، عنصر طراحی حروف است. دانستن الفبای هر زبان و نگاش تصویری همان زبان می تواند گام های مناسبی برای تایپوگرافی باشد. در تصاویر صفحه ی روبه رو گونه هایی از هزاران طراحی حروف به عنوان ابزار اولیه ی تایپوگرافی مطرح شده است. درک جنبه های خلاقیت، بر مخاطب تأثیر روانی دارد و یکی از قدرتمندترین ابزارهای ارتباطی موجود در طراحی گرافیک است. نحوه ی حساسیت بخشی به حروف و کلمات از طریق فضای مثبت و منفی و یا حذف بخشی از حروف یا به اختصار نشان دادن کلمات و از طرفی ایجاد برش در حروف و احیانا جابه جایی آن ها در مسیر تکرار حرف و در کل ترکیب کلمه می تواند از راه ها موفق طراحی حروف باشد. همجواری (مماس بودن) حروف یا کلمات یا شبیه سازی (تقارن) در طراحی حروف از ابزار و عوامل محم تایپوگرافی محسوب می شود و با گزینه هایی نظیر تغییر اندازه برای ایجاد قوت و ضعف حروف، تاریک و روشن کردن حروف، حرکت در سطوح مختلف و یا انحراف در کرسی بندی و عبور از بدنه ی حروف و همچنین سایه دار نمودن حروف برای دستیابی به طرحی نو، از ابزارهای تایپوگرافی به شمار می آید.