دمدمای عصر صفحات شعری لوله شده، هرچه هست را جمع می کنم مبادا که، برکند تندبادی آن ها را از جای شان و، به درب نشانی تو بکوبد، و احساس کنی من چقدر معصوم و، تو چقدر گناهکاری.